Şunu
öğrenmelisin: Sen hiçbir işe yaramaz değilsin. Seni senden çalan toplumdur.
Kültür
bir şeye cesaret edebilme sorunudur. Okumaya cesaret edebilme, bir görüşe
cesaret edebilme, görüşlerini
açıklayabilme cesaretidir.
Güç
ve korku her zaman yan yanadır.
Ben,
belli bir ülkesi olmayan insanlardanım.
Gene
her şey benim oldu. Gecelerime, trenlerime, bütün insanlarıma döndüm.
Kültür
, insanlık uğraşının üstyapısı değil, temelidir.
Aşk
acısı çekmedim hiç, çünkü dünyanın verdiği acı her zaman güçlüydü.
Gene
bırakıyoruz gece bizi baştan çıkarsın. Çatılar gerisindeki gölgelerin ardında
açık renk bir gölge gibi duruyordu gece.
İnsanın
kendi dünyası dışında yaşayacağı bir dünya yoktur.
İnsanın
başkalarına söyledikleri kendi duymak istedikleridir. Yazdıkları, okumak
istedikleridir. Sevmesi, sevilmeyi istediği biçimdedir.
Bir
şeyin değişmesinden ve hiçbir şeyin değişmemesinden korkuyorum.
Hiç
kimseyle birlikte yaşlanmak istemiyorum. Kendimle bile.
Özlemin
içindeyim şimdi. Ama özlemeye gene de devam ediyorum.
Çocukluğumuz
üzerine kabus gibi çöken eski kuşaklar, bilinçli yıllarımızı da elimizden
almayı başaramayacak. Biz mutlu isek, mutlu olmayı istediğimiz ve bunun için
çaba harcadığımız için mutluyuz.
Yaşadığım
anların, onları yaşarken anıya dönüştüğünü algılar, onları yaşarken
anlaştırırdım. Sonra bunu en güzel biçimde Savinio’da okudum: ”Yaşanan an da
anı olacak”.
Tezer Özlü